Rozdział 71 "Przepraszam"

CZYTASZ-KOMENTUJESZ-MOTYWUJESZ

Ten rozdział dedykuję Nacikowi : *

__________________________________________

Ludmiła

Prosto ze Stud!a postanowiłam iść na spotkanie z Federico . Pięć minut później byłam już na miejscu, zobaczyłam tam Federico - już na mnie czekał . Po chwili przywitaliśmy się i po krótkiej rozmowie postanowiliśmy pójść do restauracji. Kiedy już odeszliśmy od miejsca naszego spotkania spostrzegłam, że nie mam torebki "Musiałam ją zostawić na ławce" - pomyślałam 

-Federico zaczekasz na mnie minutkę ? -zapytałam

-Jasne będę na drugiej stronie ulicy -odrzekł, a ja z sercem bijącym jak młot wróciłam się po torebkę. Na szczęście była tam. Nieco zwalniając wróciłam do przejścia dla pieszych - zamarłam - Federico leżał na samym środku ulicy, obok stał samochód z otwartymi przednimi drzwiami, a w okół zbierali się ludzie robiąc tak zwany "sztuczny tłum" szybko podbiegłam do kobiety, która wydawała się na prawdę przejęta sytuacją.

-Przepraszam, co się stało?- zapytałam, hamując łzy

-Ten chłopak przechodził przez ulicę, kierowca chyba nie zdążył wyhamować i ... -zaczęłam płakać. Po kilku minutach przyjechała karetka, zabrali Federico do szpitala a ja wsiadłam do taksówki i pojechałam za nimi...

Violetta

Po zakończonym spotkaniu postanowiłam wziąć torbę z szafki i odwiedzić moją babcię. Gdy zamykałam szafkę na kluczyk nie spodziewanie obok mnie pojawił się León.

-Cześć . -przywitał się

-Nie chcę mieć z Tobą nic wspólnego, więc możesz łaskawie zostawić mnie w spokoju?

-Ale, Violetta po co ta agresja ? Chciałem po prostu porozmawiać.

-No to rozmawiaj ... ale nie ze mną - chciałam odejść, ale mnie zatrzymał. W tej chwili stało się coś czego kompletnie się nie spodziewałam chłopak pocałował mnie, próbowałam go odepchnąć ale nie dałam rady. Kiedy już się ode mnie nie odkleił (chyba był znudzony tym że nie oddaję jego pocałunków) zobaczyłam w oddali Tomasa posłał mi spojrzenie pełne, bólu ? I zniknął za drzwiami sali muzycznej. Uświadomiłam sobie co chciał mi powiedzieć tamtego wieczoru u mnie w domu, chciał mi powiedzieć, że, że ... nadal mnie kocha. Ale czy to możliwe ?? Nie mam pojęcia. Postanowiłam, że nie będę go dłużej ranić, widziałam że musi zostać jeszcze godzinę u Beto, więc szybko pobiegłam do jego domu (w którym tymczasowo mieszkałam). Pośpiesznie spakowałam swoją walizkę, weszłam do jego pokoju napisałam na kartce "Przepraszam - Violetta", położyłam ją w widocznym miejscu, zeszłam po schodach. Tam mama Tomasa stwierdziła, że nie wypuści mnie bez żadnych wyjaśnień ...

-Moja babcia przyleciała z Hiszpanii i powiedziała, że mogę u niej zamieszkać - sprostowałam

-W takim razie w porządku - Hiszpanka uśmiechnęła się, a ja musiałam się bardzo postarać, aby odwzajemnić gest

-Do widzenia - rzuciłam wychodząc

-Do widzenia, do widzenia - usłyszałam odpowiedź 

_____________________________________

Bosz jaki okropny ten rozdział *.*

Wszystko zakręcone i w ogóle ... boszu jakaś masakra .

Normalnie patrzę na to i sama się boję X DD

Przepraszam, że to przeczytałeś/aś ; )

~ Do następnego ; *

Niki ♥