Rozdział 5

German

-Angie, wyjdziesz za mnie?

-Tak, German!-wykrzyknęła

-Wracajmy już do domu, jest już późno-zaproponowałem

-Dobrze-powiedziała moja narzeczona

Violetta

Próbowałam zrobić porządek w moim pokoju, ale mi nie wyszło jest jeszcze większy bałagan niż poprzednio. Nie mogę się na niczym skupić, cały czas myślę o Leónie, o tym jak mnie zdradził. Zaczęłam płakać. Nagle zobaczyłam, że dostałam sms-a od Leóna. Ciekawe co on chce? Gdybym była wredna nawet bym go nie czytała. Ale jednak postanowiłam, że na niego zerknę.

Kochana Violetto!

Wiem, że wiele rzeczy stało się nie tak

jak powinno. Wiem jak okropnie Cię potraktowałem.

Ale tęsknię za Tobą, i chcę żebyś wiedziała,

że cały czas Cię kocham. Nie proszę Cię, żebyśmy

do siebie wrócili, bo wiem, że nie chcesz mnie znać.

Ale chociaż bądźmy w zgodzie.

                             León

Nie mogę w to uwierzyć! Jeszcze przed chwilą byłam pełna złości do Leóna, a teraz uświadamiam sobie, że cały czas go kocham! Dlaczego życie musi być takie ironiczne?!

-Violu coś się stało?-zapytała Angie, która weszła do mojego pokoju

-Nie, Angie wszystko w porządku-skłamałam

-No dobrze, za chwilkę kolacja, więc zejdź na dół i uśmiechnij się.-powiedziała moja ciocia

German

-O Viola, świetnie jesteśmy już wszyscy-powiedziałem

-Musimy Wam powiedzieć coś ważnego- dodała Angie

-Ja i Angie jesteśmy narzeczeństwem!-oznajmiłem wszystkim

-Tato, nie wierzę tak się cieszę! -wykrzyknęła moja córka

-Violu już spokojnie-uspokoiłem ją

-Dziękuję Olgo za kolacje-powiedziała Vilu i poszła do swojego pokoju

Francesca

Wstałam dzisiaj wcześnie. Ubrałam granatową sukienkę w kropki i buty na koturnie. Postanowiłam, że dzisiaj jest ten dzień, dzisiaj poprawię relacje z Lucą. Zeszłam na dół do kuchni, gdzie mój brat przygotowywał śniadanie.

-Cześć Luca!-przywitałam się

-Hej-odpowiedział mi

-Co tam szykujesz?-zapytałam zaciekawiona

-To śniadanie dla Ciebie-uśmiechnął się

-A mógłbyś zapakować mi. Zjem w Studiu. Proszę:)

-Jasne, poczekaj zaraz będzie gotowe- odpowiedział

Czy mi się wydaje, że Luca wpadł na ten sam pomysł co ja. To z pewnością ułatwi mi zadanie.

-Proszę oto i Twoje śniadanie-uśmiechnął się i podał mi małe pudełeczko

-Pa, Luca!-pożegnałam się

-Pa!-odpowiedział mi

Federico(przed Studio21)





 



Muszę porozmawiać z Francescą. Właśnie tu idzie, miejmy to za sobą.

-Fran, musimy porozmawiać-zacząłem

-Tak o co chodzi?-uśmiechnęła się

-Francesco, my musimy, my musimy zerwać-wydusiłem to z siebie

-Ale, Federico jak to?-zapytała z niedowierzaniem

-Ja po prostu, umawiam się z Marą-powiedziałem nie śmiało

-Dlaczego mi to mówisz?-powiedziała ze łzami w oczach

-Nie gniewaj się na mnie. To nie Twoja wina tylko moja

-Nic już nie mów!-poszłam do szkoły

Violetta(po zajęciach)

-Dziewczyny idziemy na lody?-zapytałam Fran i Cami

-Jasne-odpowiedziała mi Camila

-Fran a Ty?

-Słucham? Co się stało?-spytała rozkojarzona

-Viola się zapytała czy idziemy na lody-powiedziała Cami

-Oj przepraszam nie mogę iść

-Francesca co się stało?-zapytałam

-Federico zerwał ze mną-rozpłakała się

-Bardzo mi przykro-próbowałam pocieszyć przyjaciółkę

-Przepraszam, idę do domu-odpowiedziała włoszka

-Biedna Fran-powiedziała Cami

-Masz racje. Idziemy na lody?-odpowiedziałam

-Przepraszam Violu zapomniałam muszę pomóc mamie, pa!-pożegnała się

To na lody pójdę sama, no cóż. Po kilku minutach doszłam do lodziarni. Zamówiłam sobie lody truskawkowe. Nagle poczułam, jak ktoś dosiadł się do mnie do stolika. To był mój były chłopak.

-Cześć Violu!-przywitał się León

-Hej!-uśmiechnęłam się

-Dostałaś sms-a?-zapytał

-Tak, i postanowiłam, że Ci wybaczę, alę bądźmy przyjaciółmi-odpowiedziałam

-Świetnie dziękuję Ci, muszę już iść-pożegnał się i opuścił lodzirnię

Skończyłam lody i postanowiłam, że zaraz pójdę do domu. Ale nagle poczułam że ktoś...

____________________________

Co zrobił ten ,,ktoś'', który przyszedł do lodziarni?

Kim on jest?

Czy Viola jednak poprosi Leóna, żeby spróbowali jeszcze raz?

Czy Fran będzie z Marco?

KOMENTUJCIE!!!