Rozdział 32

German

-Tak proszę mówić

-No, więc stan pana córki się chwilowo pogorszył, ale sytuacja jest opanowana

-Dziękuję

Poinformowałem Angie o zaistniałej sytuacji, postanowiliśmy jechać do domu, ponieważ musiałem trochę popracować.

Agus

Tomas miał mi dzisiaj pomóc napisać wypracowanie, a tym czasem siedzi cały dzień w tym szpitalu. Postanowiłam, że tam pójdę i chodź na chwilę go rozweselę. Po 10 minutach byłam już na korytarzu, Tomas siedział smutny i przygnębiony, więc szybko do niego podbiegłam i go połaskotałam.

-Cześć Agus-powiedział obojętnie

-Chodź, idziemy na lody-stwierdziłam i zaczęłam go ciągnąć za rękę

Francesca



Ponieważ było już późno posanowiłam pograć sobie na komputerze, a co? Nie wolno? Kliknęłam, żeby się włączał i poszłam po popcorn. Wróciłam po ok. 5 minutch, ale on się nie włączał...
-Co za dziadostwo, nie chce się włączyć!
Postanowiłam, wiec fochnąć się na mojego kompa, tak też zrobiłam i poszłam spać.

Angie

Następnego ranka obudziłam się nie co później niż zwykle, Germana już nie było. Zaczęłąm rozmyślać o tym wszystkim, o Vilu, o życiu.... Po chwili do mojej głowy weszły wspomnienia:

Tomas

Wczoraj świetnie się bawiłem z Agus na lodach, teraz już zaczynają się zajęcia. Nie mogę się wcale skoncentrować nie wiem dlaczego, a może jednak wiem...Violetta. Lekcje minęły w miarę szybko na korytarzu podeszła do mnie Camila.

-Hej Tomas!

-Cześć-powiedziałem obojętnie

-Czemu masz głowę w chmurach?

-Nie wcale nie-próbowałem zaprzeczyć

-Przecież widzę, czy to chodzi o Violę?

-Nie, leży w szpitalu, martwię się o nią jak wszyscy

-Tomas, na prawdę nie umiesz kłamać!

-Po prostu nie mogę wyrzucić jej z głowy

-Z głowy czy raczej z serca?

-....

_____________________________

Co odpowie Tomas?

Co będzie dalej z Germangie?

Czy Vilu w końcu się wybudzi???

Wiem, wiem miał być mega długi, a tym razem...

No cóż nic nie poradzę, jestem mega zmęczona...

KOMENTUJCIE<33

Już jutro Violetta wielkie wydarzenie, a pro po ktoś się wybiera? Ja na pewno:)