Rozdział 15

Francesca

Kiedy wyśpiewaliśmy ostatnie słowa piosenki zaczęliśmy patrzeć sobie głęboko w oczy i po chwili nasze twarze zaczęły się do siebie zbliżać, wiedziałam, że nie powinnam tego robić, ale coś mówiło mi, że tego chce i to najbardziej na świecie. Dzieliły nas od siebie milimetry, ale po chwili nasze usta połączyły się w piękny pocałunek. Po jakimś czasie odsunęliśmy się od siebie, ale poczuliśmy na sobie czyjś wzrok, to była Camila.

-Co wy sobie w ogóle wyobrażacie?!-zapytała oburzona

-Nie, Cami to nie tak jak myślisz!-zaczęłam nas tłumaczyć

-Właśnie my tylko mamy próbę-dodał León

-Widziałam wszystko-powiedziała i opuściła pomieszczenie

Co ja zrobiłam? Przecież jestem z Marco, o nie Camila na pewno już mu wszystko powiedziała. Nie wierzę dlaczego to zrobiłam?

-Fran, ja cię przepraszam-powiedział León

Ja nic nie odpowiedziałam tylko ze łzami w oczach pobiegłam w stronę domu.

Violetta

Po powrocie do domu od razu poszłam do swojego pokoju i zaczęłam pisać w pamiętniku. Pisałam o moim magicznym pocałunku. Kiedy zapisywałam strony mojego sekretnego notatnika, ani na chwilę nie znikał mi uśmiech z twarzy. Nawet nie usłyszałam, że ktoś wszedł do mojego pokoju.

-Violu co tam piszesz?-zapytał mój tata (to on wszedł)

-A nic.-szybko zamknęłam pamiętnik

-Nie powiesz mi?-spytał

-Nie-uśmiechnęłam się

-Violu co się dzieje? Kiedyś wszystko mi mówiłaś.-posmutniał

-Nic, przecież wtedy byłam małą dziewczynką, proszę zrozum mnie

-Oczywiście rozumiem, pisz dalej-uśmiechnął się

-Ale pamiętaj, że nie długo kolacja-powiedział wychodząc z pokoju

-Pamiętam-odparłam

León

Okropnie się czuję! Dlaczego to zrobiłem? Czułem się jednocześnie podle, ale też czułem jakby wszystkie komórki w moim ciele krzyczały, że właśnie tego chcę najbardziej na świecie. A co jeśli na prawdę ją kocham? Co jeśli nie mogę bez niej żyć? Może do niej zadzwonię?

-Cześć León-usłyszałem zapłakany głos

-Fran, co się stało płakałaś?

-Nie znaczy tak, znaczy to nie twoja sprawa.

-Skoro tak uważasz, możemy spotkać się jutro przed Studiem?

-Dobrze, ale gdzie?

-Może w tym parku, nie daleko szkoły.

-Ok do zobaczenia-powiedziała i się rozłączyła

Violetta

Nazajutrz wstałam wcześnie, ubrałam niebieską sukienkę i biały sweterek, a do tego szare baleriny. Zeszłam po schodach na śniadanie, jeszcze prawie nikogo nie było, zajęłam swoje stałe miejsce i czekałam na resztę domowników.

Camila

Nie mogę uwierzyć w to co wczoraj widziałam. Jak oni mogli?! Przecież Fran jest z Marco, nie nie wierzę. Zadzwonię do niej żeby wszystko wyjaśnić.

-Hej Fran-przywitałam się

-Hej, proszę nie mów nic Marco!

-Dobrze, ale proszę sama mu powiedz.

-Dziękuję, jesteś kochana!-powiedziała i się rozłączyła

León

Poszedłem w umówione miejsce, Fran jeszcze nie było. Postanowiłem, że na nią poczekam. Po kilku minutach przyszła.

-Cześć-przywitałem się

-Hej-odpowiedziała mi

-Ja bardzo cię przepraszam-zacząłem

-Nie przepraszaj przecież gdybym ja też tego nie chciała nie doszło by do tego.

-A chciałaś?

-Wiem wyda ci się to głupie, ale chciałam najbardziej na świecie.

-Nie to nie głupie bo miałem tak samo.

-No i co my zrobimy?

-Nie wiem, ale musisz wiedzieć, że cię kocham!-powiedział

-Bardziej niż Violę i Larę?

-Tak, Fran, ale ty jesteś z Marco. I pewnie nic do mnie nie czujesz.

-Nie mylisz się! Czuję i to dużo nawet bardzo dużo. Muszę porozmawiać z Marco.-powiedziała i odeszła

W głębi duszy bardzo się cieszyłem bo wiedziałem, że może nam się udać.

Maxi

Postanowiłem, że przed zajęciami pójdę do Naty, która leżała w szpitalu. Wszedłem po schodach, znalazłem salę wskazaną przez pielęgniarkę, otworzyłem drzwi i zobaczyłem...
________________________
Co zobaczył Maxi?
Czy Fran zerwie z Marco?
Czy będzie Leoncesca?
Nie wiem czy jutro będzie next:( Możliwe, że tak. Ale Was pocieszę mam dużo weny<333
KOMENTUJCIE!!!<3333

Ponieważ możliwe, że będzie Leoncesca macie filmik o niej:)